Faðir ég fel þér vitund mína
  og frjáls fer um forna slóð.
  Fegin finn ljúfa návist þína
  fara um sem elska góð.

  Í ljósi sem lýsir og sýnir leiðir
  er loforð sem aldrei bregst.
  Guð gefur og yfir sorgir breiðir
  og græðir allt og tekst.

  Þú ert ljósið og líknin sem gefur
  og lyktar og brosir sem rós.
  Í þér er heimur sem ann og hefur
  hurð himna í hendi og ljós.

  Höf: Jóna Rúna Kvaran
  (Texti uppfærður 7.12.2013)

 Kveðja  (Til móður minnar)

  Fallin er hjartans fögur rós
  og föl er kalda bráin.
  Hún sem var mitt lífsins ljós
  ljúfust allra er dáin.

  Drjúpa hljóðlát tregatár
  og tómið fyllir allt.
  Ekkert sefar hjartasárin
  í sálu andar kalt.

  Þögul sorg í sál mér næðir
  sár og vonarmyrk.
  En Drottinn ætíð af gæsku græðir   
  og gefur trúarstyrk.

  Hnípinn vinur harmi sleginn
  hugann lætur reika.
  Kannski er hún hinum megin
  í heilögum veruleika.

  Þú ert laus frá lífsins þrautum
  og liðin jarðarganga.
  En áfram lifir á andans brautum
  ævidaga langa.

  Heimur bjartur bíður þar
  og bráðum kem ég líka.
  Þá verður allt sem áður var
  ef veröld finnum slíka.

  Drottinn verndar dag og nótt
  á dularvegi nýjum.
  Aftur færðu aukinn þrótt
  í eilífð ofar skýjum.

  Þú alltaf verður einstök rós
  elsku vinan góða.
  Í krafti trúar kveiki ljós
  og kveðju sendi hljóða.


  Ort af: Jónu Rúnu Kvaran