Okkur žykjir vęnt um ef žiš skrifiš ķ gestabókina og segiš ykkar įlit į efni sķšunnar.
Jóna Rśna mišill svarar bréfi frį"Laugu"
Mašurinn minn žrķfur sig ekki
Hann er illa lyktandi og skķtugur
Žaš sem viš erum aš takast į viš ķ okkar daglega lķfi er margbreytilegt og veldur okkur mismiklu angri. Viš munum aš žessu sinni ķhuga og bregšast viš bréfi frį vansęlli konu, sem kżs aš kalla sig dulnefninu Laugu.Hśn er óįnęgš meš manninn sinn, vegna žess aš hann sęttist ekki į hennar višhorf varšandi žrifnaš og snyrtimennsku.
Mig flökrar ķ fangi hans
Mér ofbķšur hvaš hann er sóšalegur meš sjįlfan sig. Ég get ekki sętt mig viš žaš, aš mašurinn fari ekki Ķ baš og lykti eins og sķldartunna. Viš höfum veriš gift ķ tķu įr og fyrstu įrin žurfti ég stöšugt aš tuša viš hann, til aš fį hann til aš žrķfa sig. Ķ seinni tķš dugar žaš ekki til." segir Lauga og žaš er greinilegt aš hśn er ósįtt. Ķ frįsögn hennar kemur fram,aš žetta er margžętt fyrirstaša ķ sambandi žeirra. Hann sękir mjög į hana kynferšislega og žaš gerir hana mišur sķn.+,,Ég reyni aš foršast hann og žoli engan veginn, žegar hann er aš leita į mig. Ólyktin af honum er žaš mikil, aš mér flökrar, ef ég er ķ fanginu į honum," segir Lauga
Rosaleg spenna ķ gangi
Lauga tķnir eitt og annaš til, sem undirstrikar žann vanda sem žau eiga viš aš kljįst og litar samband žeirra og hśn heldur įfram:+,,Hann fer ekki ķ baš, nema meš höppum og glöppum og hvorki rakar sig eša burstar tennurnar reglulega,"+segir hśn og bendir į aš žaš sé erfitt aš eiga viš žessa hliš mįla, vegna žess aš mašurinn sé mjög kynferšislega innstilltur.+,,Ég hef enga löngu til žess aš vera meš honum og hann skilur ekki hvers vegna.Žetta skapar rosalega spennu į milli okkar.
Rólegur og žęgilegur
Hśn telur hann eiga viš einhver vandamįla aš strķša, en bendir jafnframt į aš tengdamóšir hennar sé alltaf óhrein.Hann į systkini sem viršast vera ešlileg gagnvart hreinlęti. ,,Hann skiptir ekki um föt, žannig aš žau lykta lķka illa. Hann er rólegur og žęgilegur ķ umgengni, en žaš įberandi skķtugur og óžrifinn, aš ég sé ekki hvernig ég get bśiš lengur meš honum. Hann hefur sérstaklega sterka lķkamslykt og žaš eykur vandan," segir Lauga og bendir į aš hśn sé ekki aš tala um undantekningu.
Börnin hafa andstyggš į ólyktinni
Žaš er greinilegt aš hśn hefur önnur sjónarmiš um žrifnaš en mašurinn hennar.Žaš sem henni žykir undarlegt er, aš bķlinn hans er alltaf stķfbónašur og fķnn. Sama er meš ašra hluti sem hann umgengst, žeim heldur hann ķ góšu formi.Hįriš į honum er t.d. alltaf greitt,en grśtskķtugt. ,,Mér žykir žetta lķka óžęgilegt gagnvart öšrum og svo börnunum. Žau hafa andstygg į ólyktinni af pabba sķnum. Ég get ekki sętt mig viš žaš, aš fulloršin mašur gangi um eins og utangaršsmašur og lįti eins og hann hafi ekki ašgang aš sįpu,"segir hśn og žaš er žungt ķ henni.
Kynferšismįl og andlegur skyldleiki
Hśn bendir į, aš žaš sé verulega erfitt aš taka į žessu mįli, vegna žess, aš öšru leyti er mašurinn įkaflega indęll. En eins og hśn bendir sjįlf į, žį er žaš ekki nóg. Hśn hefur ekki lengur įhuga į honum sem manni og getur ekki fellt sig viš hann kynferšislega. Žau eiga aftur į móti margt sameiginlegt andlega. Hvaš į ég aš gera, til žess aš hann lįti sér segjast? Getur veriš aš hann eigi viš sįlręn vandamįl aš strķša? Er ekki hętt viš žvķ aš hann fįi einhverja sjśkdóma, ef hann žrķfur sig ekki? Myndir žś telja žetta skilnašarorsök? Hvaš getur valdi žessu įhugaleysi fyrir sjįlfum sér į žennan hįtt? Į ég aš hętta aš sofa hjį honum?
Lķkamleg óžrif eru óbęrileg
Žaš veršur aš segjast eins og er, aš žaš er ekki, eins og Lauga réttilega bendir į tekiš śt meš sęldinni, ef viš erum ķ nįnum tengslum viš einstakling sem neitar aš žrķfa sig. Hśn hefur žegar reynt allar tiltękar leišir śrlausnar, en ekki heppnast aš opna augu hans fyrir mikilvęgi žess, aš virša lķkama sinn žaš mikils,aš žrķfa hann reglulega. Mögulega mį rekja eitthvaš af vanda hans žó hępiš sé, til žess aš hann er alinn upp viš sóšaskap, samanber umhiršu móšur hans į sér og sķnum.
Įreitar og ašdrįttarafl
Trślega gęti žaš veriš möguleg žrautalending fyrir Laugu, įšur en hśn grķpur til žess aš skilja viš manninn, aš hśn einfaldlega taki upp hans ósiši um tķma og žrķfi sig alls ekki.Žaš gęti gerst ķ kjölfariš aš hann léti sér segjast.Sérstaklega ef honum ófbķšur sóšaskapur hennar. Viš skynjum flest betur vankanta annarra en okkur eigin. Žaš kynni aš koma honum sérkennilega fyrir sjónir, ef hann upplifši aš žessu leyti sjįlfan sig ķ konunni sinni. Žaš gęti einfaldlega hreyft viš žrifnašarkennd hans. Óžrifin mannvera hefur ekki ašdrįttarafl og er frįhrindandi. Žess vegna m.a.fęr Lauga žessa sérstöku óįhugaveršu handleišslu óžrifa, ķ von um góšan įrangur.
Sįlręn vandamįl og sóšaskapur
Lauga spyr hvort veršiš geti aš mašurinn hennar eigi viš sįlręn vandamįl aš strķša, sem valdi žessum ósköpum. Žaš er alls ekki vķst. Mašurinn getur einfaldlega veriš žessi endemis sóši. Hugsanlega gęti hann įtt viš einhvers konar sjįlfsśtskśfun aš strķša,en žaš er žó heldur ósennilegt, sökum žeirrar stašreyndar, aš hann heldur öllu öšru hreinu ķ kringum sig. Hann getur einfaldlega veriš óžrifinn aš ešlisfari. Žaš er tęplega hęgt aš kenna móšur fulloršins manns um žaš, aš viškomandi žrķfur sig ekki. Žó žaš sé eins og įšur sagši freistandi aš gera žaš.
Sjśkdómar ķ kjölfar óžrifnašar
Mögulega eins og Lauga spyr um geta sjśkdómar sprottiš upp ķ kjölfar óžrifnašar. Žaš segir sig sjįlft, aš žaš getur kviknaš eitt og annaš ķ lķkama sem ekki er žrifinn. Viš höfum flest oršiš žess įskynja, aš sjśkdómar žrķfast betur ķ óhreinindum en hreinlęti. Viš höfum jafnframt heyrt um hįrlśs, śtbrot og svo flatlśs.Hvort rekja mį lķf žannig ófagnašar til óhreininda eša ekki, verša sérfręšingar aš segja til um. Skynsemin segir manni žó, aš žaš sé lķklegt.Žaš er best aš halda lķkamanum hreinum.
Óviškunnanlegt og frįhindrandi
Hvort óžrifnašur er skilnašarorsök, er erfitt aš fullyrša nokkuš um.Alla vega vęri žaš ekki óešlilegt. Žaš er mikiš įreiti og erfitt sem fylgir žvķ aš vera tilneyddur til aš vera samvistum viš žann sem lyktar illa og er frįhrindandi fyrir bragšiš.Sóšaskapur er hvimleišur og truflandi fyrir žį sem ekki eru žannig sjįlfir. Illa lyktandi einstaklingur er óviškunnanlegur og frįhrindandi.Eins konar įžjįn į žeim sem į samneyti viš sóšann.
Andlegt ofbeldi og įlag
Vissulega er žaš óréttlętanlegt, ef okkar nįnustu ętlast til žess, aš viš sęttum okkur viš žaš sem viš fellum okkur ekki viš og viš teljum rangt ķ žokkabót. Ef viš kęrum okkur ekki um lķf meš sóša, žį veršum viš ķ trślega aš skilja viš viškomandi.Sś nišurstaša er ešlileg, ef sį hinn sami vill ekki breyta um lķfsstķl, žrįtt fyrir góša įbendingar. Žaš fylgir óžrifunum įlag, sem hiklaust mį fella undir andlegt ofbeldi. Žaš segir sig sjįlft, aš žaš sem viš getum ekki sętt okkur viš og sjįum ekki sżnilegan tilgang ķ samskiptum, eigum viš ekki aš takast į viš eša sętta okkur viš įn žess aš mótmęla.
Ólykt hamlar kynlķfi
Žaš er varla hęgt aš lį Laugu žaš, žó hana langi ekki til aš sofa hjį manninum sķnum. Mašurinn hefur tęplega mikiš kynferšislegt ašdrįttarafl, ef hann sér ekki tilgang ķ žvķ aš bjóša maka sķnum uppį hreinan lķkama fyrir kynmök. Illa lyktandi einstaklingur veršur aldrei kynferšislega spennandi. Lyktin af viškomandi er fyrirstaša gagnvart žvķ, aš hęgt sé aš njóta t.d. kynmaka meš viškomandi. Ef viš ķ žannig hugleišingum erum trufluš af ólykt eša öšru įlķka, žį dettur įhugi okkar į viškomandi nišur ešlilega. Žaš er ekki hęgt aš sofa hjį óhreinum maka, alveg sama žó viškomandi sé įgętur aš öšu leyti.
Lķkamslykt mikilvęg
Partur af ešlilegu kynlķfi byggist uppį į sterkri nįlęgš viš žann sem tengist samneytinu og žaš getur ekki veriš freistandi, ef lķkamslykt viškomandi er eins og žykkur illa lyktandi pśši į milli mögulegrar snertingar viš persónuna. óhreinn lķkami er frįleitur, žegar viš ętlum aš njóta kynlķfs. Viš getum ekki notiš kynlķfs sem er įreitandi į neilęgan hįtt, eins og žaš kynlķf er, sem litast af megnum óžef af maka eša öšrum kynlķfinu viškomandi. Sóšaskapur og kynlķf fara ekki saman.
Ešlilegt aš hafna kynlķfi
Lķkamslykt okkar skiptir mįli. Hśn žarf aš vera góš og laus viš óžef og annan vondan fnyk. Žaš er žvķ įkaflega skiljanlegt aš Laugu skuli standa stuggur af kynmökum viš manninn sinn, sökum žess aš nįlęgšin viš hann getur varla oršiš meiri en einmitt viš slķkar ašstęšur. Óžrifnašur hans er žvķ neiręnn og furšulegt aš hann skuli lįta sér detta ķ hug aš bjóša konunni sinni uppį kynlķf ķ bland viš ólykt og sóšaskap. Žaš veršur žvķ aš teljast rökrétt val hjį Laugu, aš kjósa aš hafa ekki lķkamlegt samneyti viš manninn. Henni er einfaldlega ofraun af žvķ.
Sóšaskapur er skilnašarforsenda
Vegna žess aš Lauga telur manninn hafa mjög góša mannkosti, žrįtt fyrir žį stašreynd aš hann er sóši, žį er leišinlegt aš hann skuli ekki lįta sér segjast. Ķ sambśš žarf aušvitaš margt annaš aš koma til, en andlegur samhljómur, žó aš hann sé vissulega mikilvęgur. Viš veršum m.a. aš geta fellt okkur viš lķfsföru-nauta okkar lķkamlega, annars skapast įkvešin og augljós vandkvęši af žvķ eins og hjį Laugu. Sóšaskapur er skilnašarforsenda.
Öskuhaugur og regluleg žrif
Žaš er žvķ best fyrir Laugu, aš gera žį kröfu įfram til mannsins, aš hann hętti hreinlega aš lykta eins öskuhaugur og einfaldlega žrķfi sig reglulega.
Eša eins og hreinlega konan sagšElskurnar mķnar, ég žoli ekki svitalykt og tįfżlu og geng hiklaust śr vegi, ef ég męti persónu sem er illa lyktandi. 'I seinni tķš hef ég ekki sętt mig viš lķkamlegan sóšaskap, hvorki af mķnum nįnustu eša öšrum. Ólykt er óįhugaverš.
