Þú ert gestur númer   Gestabók Okkur þykjir vænt um ef þið skrifið í gestabókina og segið ykkar álit á efni síðunnar.

Útvarpsþáttur Jónu Rúnu Kvaran Á nótum vináttunnar Hugleiðing um Fegurð Nú er um að gera að vanda sig því að í þessari hugleiðingu minni er meiningin að fjalla um fegurð séð frá ýmsum sjónarhornum. Þar sem deila má um fegurðaskyn mitt í einu og öðru, er langt frá að verið sé að reyna að gera einhverja allsherjarúttekt á fegurðinni sem slíkri, heldur er miklu frekar verið að gaumgæfa þetta merkilega fyrirbæri, og reyna að vera sem heiðarlegust og um leið sanngjörn eftir atvikum. Eitt er kallað fegurð, annað fegurðarleysi, í umræðum okkar um þetta annars margumfjallaða umræðuefni á heimilum, kaffihúsum, sundlaugunum og öðrum þeim stöðum sem við hittum hvert annað og ræðum hlutina. Ekkert okkar vill vera ófagurt í annarra augum, og síst þeirra sem eru nánir eða á annan hátt tilfinningalega tengdir okkur, það bara gengur ekki. Börn eru flest geislandi af fegurð, t.d. er eitthvað í augum lítilla barna sem er óendalega fagurt sértaklega þegar þau eru ekki farin að smitast af einu og öðru sem tengist neikvæðri hugsun eru bara þau sjálf. Þegar við eldumst og verðum t.d. unglingar er fegurðarþörfin í flestum tilvikum í algleymingi og virkilega mikilvægt að vera álitin sætur og lögulegur. Á æskuárum okkar flestra eru mömmur okkar lagnar við að undirstrika fyrir umheiminum að þær eigi fallegustu börn í heimi. Við stelpurnar minnumst sumar með hryllingi eða eftirsjá eftir atvikum þegar verið var að punta okkur upp í blúndukjóla, sem mátti ekki koma blettur á. Eins eru slaufur í öllum litum mjög vinsælar mömmu uppáhöld, þegar litlu stelpurnar eru nánast sköllóttar og líma verður herlegheitin þétt í hársvörðinn og alveg sama þó hárunum fækki eftir notkun; slaufan skal á. Í minningunni eru lakkskórnir ofarlega þó ekki væri nema vegna þessa að setja varð heilann bómullar ªpakka í báða skó til að hægt væri að nota þá, því venjulega var parið keypt til að endast næstu fimm árin jafnvel þá útilokað væri að ganga í þeim án þess að detta í öðru hvoru spori stærðarinnar vegna. Það var eins með strákana þeir voru vatnsgreiddir, matrósuklæddir með lögregluflautu í barminum sem kvein í af minnsta tilefni, og náttúrulega flestir í skóm greinilega við vöxt. Á þessum árum átti allt að endast svo vel, því efnin voru misjöfn og barna-hópurinn oft stór eins og gengur. Á unglingsárunum komu svo stredsbuxurnar ofsa þröngu og litríkar nælonúlpur ásamt ómissandi túberuðu hári, sem stóð venjulega stíft upp í loftið, eins og verið væri að halda sér til, fyrir engla himinsins. Á þessum annars ágætu og eftirminnanlegu árum var mjög erfitt að vera til ef við vorum í yfirþungavigt. Aukakíló, fílapenslar og minnimáttarkennd eru ömurlegir þættir þegar við erum unglingar það er varla hægt að vera ofan jarðar með slíkt útlit eða líðan, og nánast ómögulegt að gera okkur til hæfis heima fyrir. Fýluköst, sælgætisát og ástarsorg var daglegur viðburður og foreldrar okkar sem þessum unglingahóp tilheyrðum voru svo sannarlega ekki öfundsverðir að þurfa yfirleitt að lifa okkur af, hvort sem það var hægt eða ekki. Á þessum fegurðarsnauðu árum var Kanasjónvarpið í algleymingi og óvíst nema geðheilsan hefði endanlega fokið, ef ekki hefði verið hægt að pota sér undir gamalt ullarteppi með stóra poppkornsskál og horfa hugfangin á Bonanza sér til huggunar og sáluhjálpar í öllum vonbrigðunum yfir fegurðarleysinu. Síðan þetta var eru að sjálfsögðu liðin mörg ár og misjafnlega rík eða fátæk af fegurð, og viðhorfin til fegurðarinnar hafa í tímans rás sem betur fer breyst ögn. Eftir því sem líður á ævi okkar verðum við flest þess áskynja að lífið og tilveran stendur ekki og fellur með fegurðinni einni saman og eins er með vafasamt álit annar á okkur í þessum viðkvæmu efnum ræður kannski ekki lengur úrslitum um hvort við eigum tilveru rétt eða ekki eins og oftast var á unglings árunum. Guð útdeilir öllum eitthvað sem aðra skortir og enginn er allslaus ekki einu sinni hvað álitlega ásjónu áhrærir, ef við lítum fordóma laust í kringum okkur og þá náttúrulega klár á því að það sem er fegurð í augum eins kann að vera ófagurt í augum einhvers annars. Oft er rennislétt hár sem fellur fitukennd niður með kinnunum vandamál hjá okkur ásamt útstæðum eyrum, stóru nefi, bólugröfnu andliti eða jafnvel of stutt haka tregablandin vandamál sem við vitum varla hvernig fela á fyrir náunganum svo vel fari. Tískustraumar eru mjög óþægilegir viðmiðunar-punktar fyrir okkur sem ekki teljum okkur falla alveg inn í Hollywood-ímyndina þar sem allir eru svo yfirþyrmandi vel tenntir, íturvaxnir og sólarlegir í útliti. Vanmat á útliti okkar skapar vanmat á persónuleika, okkar og á vissum tímabilum yngri áranna erum við alltof gagntekin af því að þóknast öðrum í ytra útliti að við gleymum að íhuga og reikna með, að umbúðirnar segja lítið um innhaldið, sem betur fer verður að segja. Ef við erum glöð, jákvæð og kærleiksrík virkum við örugglega mjög fögur á aðra, jafnvel þó deila megi um rausnarskap almættisins í löngun sinni til að skapa í okkur augnayndi aldarinnar. Fegurð sem ekki er hverful kemur innan frá, og fæst hvergi keypt eða innflutt, heldur kemur sem afleiðing af góðri breytni og óeigingjörnu lífi. Aftur á móti er ekkert skemmtilegt við það, ef við sem kringluvaxin erum, langar í góðar gallabuxur og verðum að þræða örvæntingarfull fimmtíu búðir á Stór-Reykjavíkursvæðinu með kökkinn í hálsinum eftir að hafa gert ítrekaðar tilraunir til að troða okkur í tískubuxur sem einungis eru hannaðar með hliðsjón af tannstöngulsvexti samborgaranna og þá þeirra sem borða venjulega gulrót í annað hvert mál. Eitt og eitt súkkulaðistykki ætti ekki að hafa svona döpurleg áhrif ásamt kannski nokkrum hamborgurum og kannski nánast engu af frönskum kartöflum og agnarögn af kokteilsósu. Aukakíló sem afleiðing af svona smáhlutum eru óskiljanlegt fyrir okkur, sem viljum auðvitað virka sem líkamleg augnayndi á vini og kunningja en ekki þannig, að þeir sem aldrei hafa yfirgefið okkur þurfi að nota örvandi til að fá ekki þunglyndiseinkenni við það eitt að þurfa að umbera vaxtarlag okkar af því að það særir fagurkeraeðli þeirra. Það er svo sannarlega vandlifað í fegurðarmálum og erfitt að gera sig útlítandi svo öllum líki og þá er bara, að reyna að sætta sig við það sem við eigum og búum yfir í þessum sérstöku efnum, hvað sem allri tísku og neyðarlegum athugasemdum annarra líður. Við verðum að hafa hugrekki til að standa með sjálfum okkur, ef eitthvað kann að skorta að okkar sjálfra mati á unaðslega ytri ímynd og eins verðum við að gera okkur grein fyrir mikilvægi þess fyrir okkur flest, að yfirleitt skuli vera til fólk sem nennir og kann að gera okkur álitleg í útliti og er þá átt við fegurðarsérfræðinga ýmis konar sem margir hverjir hafa bæði mikla og margþætta þekkingu til að gera okkur hinum kleift að undirstrika þó það sem teljast verður fallegt og jafnvel sérstakt á¡útliti okkar og limaburði. Tískustraumar í dag eru kannski frjálslegri og fordómaminni en oft áður, það höfum við frjálslega vöxnu sælkerarnir þó aðeins fundið fyrir. Ef við erum óánægð með útlitið og teljum okkur ekki getað bætt úr því að öllu leyti hjálparlaust, þá skellum við okkur náttúrulega undir handarkrikann á einhverjum sérhæfðum snyrti eða öðrum þeim sérfræðingum sem geta gert á okkur kraftaverk. Fara efst á síðu Póstur til Jónu Rúnu ..